Jordanië wordt ook de parel van het Midden-Oosten genoemd, en dat is geheel terecht. Het land bestaat eigenlijk alleen maar uit hoogtepunten. Moeilijk om daar dan een selectie uit te maken, denk je misschien. Gelukkig hoeft dat helemaal niet! Het grote pluspunt van Jordanië is dat alles dicht bij elkaar ligt en de afstanden die je moet afleggen, beperkt zijn. Met andere woorden: het is dé ideale bestemming als je in slechts een week veel wilt zien. Dus … waar wacht je op?

Dag 1: Hoofdstad Amman

Na een nachtvlucht landen we ’s morgens in alle vroegte in Amman. We zijn nog net op tijd voor het ochtendgebed. In onze seculiere maatschappij lijkt het ondenkbaar, maar in Jordanië is het gewoon part of life. Zodra je er de oproep tot het gebed hoort weerklinken, spring je uit je bed en rep je je naar de dichtstbijzijnde moskee (ik zou waarschijnlijk rijkelijk te laat komen aangestrompeld met in elke arm een cafeïne-infuus). Gouden tip als je je niet meteen tot de islam wilt bekeren: neem oordopjes mee, want die call to prayer voor dag en dauw komt redelijk hard (en luid) binnen.

Na een powernapje zijn we helemaal klaar om de hoofdstad te ontdekken. Onze eerste stop is de Citadel van Amman – een verzameling historische tempels en zelfs een museum op de hoogste heuvel van de hoofdstad. Het grandioze uitzicht op de stad en het Romeinse amfitheater, de volgende must-see, krijg je er gratis bovenop.

Na een snelle lunch, waarbij Siebe zijn eerste van vele shoarma’s binnensteekt, maken we nog een wandeling door de soek, de lokale markt zeg maar. Daarna klinken we, terrasjeslovers als we zijn, op een geslaagde eerste dag. We voelen het nu al, dit wordt een topvakantie!

Trouwens, wat dat klinken betreft: dat deden we de hele vakantie met non-alcoholische drankjes. Nee, we hadden geen zonneslag of zo. In Jordanië is het lekkere goedje gewoon niet zo gemakkelijk verkrijgbaar. En maar best ook eigenlijk, want achteraf bleek dat onze toekomstige miniglobetrotter al een paar weken in mijn buik zat.

Dag 2: Mozes achteraan op Mount Nebo

Onze eindbestemming van vandaag is Sweimeh aan de Dode Zee. Maar eerst maken we een tussenstop op Mount Nebo. Dit is volgens de legende de plaats waar Mozes uitkeek over het Beloofde Land. Of onze bebaarde vriend daar ooit werkelijk een voet heeft gezet, betwijfel ik, maar het uitzicht is er inderdaad wel eentje om even bij stil te staan. Op een heel heldere dag zie je zelfs Jeruzalem liggen.

Helaas hadden wij dat geluk niet. Vooraf toch maar beter een gebedje gedaan zeker?

Dag 3: Dobberen in de Dode Zee

Wat je ook probeert: op je buik zwemmen in de Dode Zee is een mission impossible. Het zoutgehalte in het water is gewoon zodanig hoog, dat je keer op keer automatisch op je rug draait en blijft drijven. Een heel bijzonder natuurverschijnsel dus, dat je niet mag missen!

Tip voor de vrouwelijke lezers: ik begrijp dat je het liefst met gladde benen over het strand wilt paraderen, maar ik zou dat scheermesje toch zeker één dag voor je bezoek aan de Dode Zee laten voor wat het is. Het zoute water prikt namelijk enorm als je net je onderste ledematen (of, God forbid, andere zones) hebt geschoren. Ik ben dus doodzeerieus als ik het zeg: laat dat haar maar even staan. En als je het echt niet kunt aanzien: dompel jezelf dan gewoon onder in het modderbad: benen bedekt én babyvelletje achteraf.

Dag 4: Eerste glimp van wereldwonder Petra

Vandaag hebben we naar Jordaanse normen een behoorlijk lange rit voor de boeg. We trekken zo’n 200 kilometer zuidwaarts naar het dorpje Wadi Musa, de toegangspoort tot de uit de rotsen gehouwen stad Petra. Geen zin om aan één stuk door te rijden? Dan vind je in de historische burchten van Kerak en Shobak de perfecte tussenstops.

In de late namiddag komen we op onze bestemming aan. Terwijl we op een terras (waar anders) ons bezoek aan Petra van de dag erop zitten te plannen, raken we aan de praat met een local die een paar huizen verderop woont. Hij inviteert ons om thee te komen drinken en neemt ons zelfs mee in zijn flitsende cabrio (nee, het is geen sukkelaar) om ons ‘zijn’ Petra te laten zien. We worden naar een plekje gebracht waar toeristen normaal gezien niet komen, waar we met open mond staan te kijken naar hoe de laatste zonnestralen van de dag hun licht werpen op de eeuwenoude stad.

Normaal gezien zijn we op reis op ons hoede voor te vriendelijke locals omdat die je meestal altijd – pardon my French – in ’t zak willen zetten, maar hier is dat echt niet aan de orde. Jordaniërs zijn gewoon zo vriendelijk van nature. Laat je dus niet afschrikken als je in het wilde weg uitgenodigd wordt voor een kopje thee of zelfs gewoon een praatje. Je maakt er de mensen echt gelukkig mee.

Dag 5: Zweten in Petra

Ooit was Petra de hoofdstad van de Nabateeërs. Nu is het een van de zeven wereldwonderen. En terecht, want deze stad in de rotsen is misschien wel het mooiste wat ik ooit heb gezien. There, I said it. En het is, in tegenstelling tot wat velen denken (inclusief ikzelf voor deze reis), veel meer dan alleen maar de bekende Treasury. Dat neemt uiteraard niet weg dat die voormalige graftempel enorm indrukwekkend is. De taal van de bewondering is universeel, dus de ‘oohs’ en ‘aahs’ vliegen er in het rond. Ook van de kamelen trouwens – zij het om een andere reden, zoals je op de foto overduidelijk kunt zien.

Na het aanschouwen van de Treasury en het bijbehorende licht pornografische tafereel zetten we onze ontdekkingstocht van Petra verder. Must-sees zijn het Amfitheater, de Royal Tombs en de High Place of Sacrifice. Tip: neem voldoende water en zonnecrème mee, want schuilplaatsen voor de zon zijn er nauwelijks. Toen wij er waren begin april, was het al dik 30 graden.

Maar dat weerhield er ons niet van om ons aan de stevige tocht richting de Monastery te wagen. Vanaf de ingang gezien ligt dit monument het verste weg, dus je moet er wel wat tijd voor uittrekken. En je misschien vooraf fysiek en mentaal voorbereiden op de 800 steile trappen die je moet nemen. Mocht je in het midden van de klim denken “fuck it, ik keer terug” (zoals ondergetekende #noshame), doe dat dan niet! Want eens je boven bent word je meer dan ooit beloond – met een adembenemend uitzicht op hét bouwwerk der bouwwerken maar ook met een fris drankje van de bar een beetje verderop.

Dag 6: Snorkelpret aan de Rode Zee

De dag nadien blikken we nog ettelijke keren terug op ons bezoek aan Petra. En als we dan toch eens over iets anders durven praten, dan herinnert de pijn in onze kuiten er ons wel aan. Gelukkig is de grootste inspanning van vandaag onze snorkel over onze (ja, toch al licht gebruinde!) snoet trekken.

We bevinden ons in Aqaba, een kustplaats in het zuiden van Jordanië. Dit is de eerste plek die echt toeristisch aanvoelt, maar vergis je niet: we zijn nog altijd in een moslimland. Dat betekent dat je je strandlaken best niet eender waar uitspreidt, maar bij voorkeur op een privéstrand. Door zomaar in je bloot bovenlijf te paraderen (hoe goddelijk je lichaam ook moge zijn!), zou je menig Jordaniër wel eens kunnen affronteren.

Bij de meeste grote hotels kan je een dagpas kopen, waarmee je toegang krijgt tot alle hotelfaciliteiten en een afgeschermd stukje strand. Ook de prachtige onderwaterwereld van de Rode Zee ligt er binnen voetbereik.

Dag 7: Bumpy ride in de woestijn van Wadi Rum

Vandaag keren we terug naar waar onze reis een week geleden begon: Amman. We zullen daar echter pas ’s avonds aankomen, want we maken eerst nog een jeepsafari door de Wadi Rum. Wij doen een tocht van een halve dag, maar je kunt ook kiezen om er twee dagen door te brengen. Alle info vind je hier.

Ik zei eerder al dat Petra het mooiste is wat ik ooit heb gezien, maar het woestijnlandschap van Wadi Rum komt toch wel zeer dicht in de buurt. Het is bijna een schilderij – het lijkt haast niet echt. Nu, mocht je zoals ik op een bepaald moment denken dat je aan het dromen bent, dartel dan gewoon eens even blootvoets over het zand. Je zal al snel merken dat dit geen fata morgana is, want *au au au* wat is dat zand heet!

Naast een fris drankje in je koelbox, is ook een coldpack voor je voetzolen dus geen slecht idee. Of wees gewoon slimmer dan ik en hou netjes je sandalen aan.

Dag 8: Terugvlucht vanuit Amman

Onze reis zit erop. In alle vroegte verlaten we de parel van het Midden-Oosten. Terwijl we boarden, horen we nog net het begin van het ochtendgebed.

De cirkel is rond. Het sprookje is uit. Maar geen zorgen: we leefden nog lang en gelukkig.

---

Praktisch

Route en verblijven

• A & E – Gerasa Hotel in Amman
• B – Ramada Resort Dead Sea in Sweimeh bij de Dode Zee
• C – Tetra Tree Hotel in Wadi Musa bij Petra
• D – Hotel Prestige in Aqaba

Klimaat en reistijd

Onze lente (maart-mei) en herfst (september-november) zijn de beste perioden om naar Jordanië te reizen. Wij gingen er heen begin april en toen liepen de temperaturen vaak op tot 30 graden. Behalve in Petra voelde dat echter helemaal niet aan als te warm, dankzij de invloed van het droge woestijnklimaat.

Kledij

Vooraleer je je koffer enthousiast begint te vullen met luchtige zomerkleedjes of singletjes: Jordanië is een islamitisch land waar je best niet te veel vlees laat zien. Je hoeft jezelf nu niet van kop tot teen te bedekken, maar kies misschien toch voor die lange rok of broek. Ook je schouders laat je best bedekt.

Vervoer

Jordanië is perfect te bereizen met een huurauto. De wegen zijn uitstekend en alles staat mooi aangeduid. Omdat onze route echter zodanig vastlag en we meestal gewoon van punt X naar punt Y moesten raken, kozen wij ervoor om dat met een driver te doen. Ook heel gemakkelijk én gebruikelijk daar. Als we dan toch spontaan ergens naartoe wilden of om ’s avonds uiteten te gaan, maakten we gebruik van Uber.

Vluchten

Tegenwoordig transporteert Ryanair je in minder dan vijf uur rechtstreeks vanuit Brussel naar Amman. De luxe van een directe vlucht was er helaas nog niet toen wij erheen reisden. Wij vlogen met Turkish Airlines en stapten over in Istanbul. Dat is natuurlijk ook te doen, maar toch leuker als je aan een stuk door kunt sjezen, zeker als je maar één weekje hebt.