Australië is een droombestemming van velen. Ook op mijn lijstje stond het al jaren helemaal bovenaan. The Land Down Under spreekt nu eenmaal tot de verbeelding: bruisende steden, een overweldigende natuur, de desolate outback en een onderwaterwereld waar je u tegen zegt.
Begin 2020 werd onze grote Australische droom eindelijk werkelijkheid. Toen trokken we van zuid naar noord door het gigantische eiland. In de komende 3 blogposts neem ik je mee op ons avontuur. First stop: Melbourne en omstreken.

Het is putje winter als we midden januari met koffers en kind staan te zeulen voor de vertrekhal van Paris-CDG. De bittere kou doet ons trillen op onze benen, al kan het ook door de spanning komen. Want vandaag reizen we, samen met onze eenjarige en kersvers brildrager, naar een voor ons nog onontdekt continent: Oceanië. We hebben een vliegreis van 22 uur in het vooruitzicht (die door een Australische storm uiteindelijk bijna 27 uur zal bedragen). Eindbestemming is de wervelende metropool Melbourne in de staat Victoria.

Eppo maakt het op vliegtuig al meteen een Australische vriend en het duurt niet lang vooraleer ook Siebe en ik het innemende karakter van de Australiërs mogen ervaren: onze buren Brett en Mia, geboren en getogen Queenslanders en ouders van Eppo’s nieuwe BFF, nodigen ons prompt uit voor een barbie bij hen thuis.

Ze zullen niet de enigen zijn van wie we de komende weken een soortgelijke invitatie krijgen. Dat komt niet omdat wij zo’n übertoffe mensen zijn (oké, misschien wel een beetje?), maar vooral omdat gastvrijheid schijnbaar standaard in het DNA van de Aussies zit. Grappig is dat ook nagenoeg iedere zin er afgesloten wordt met “No worries, mate!” Dat betekent zo veel als “graag gedaan”, en typeert ook meteen de Australische way of life: relax, alles komt goed. Is het vandaag niet, dan morgen wel.

Grandioze Grampians

Het is nacht als we in Melbourne aankomen. Snel ons bedje in dus. De volgende dag pikken we onze huurauto op en trekken we meteen weg uit de stad richting Halls Gap. Dat is dé uitvalsbasis om Grampians National Park te verkennen, een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt van de staat Victoria. Denk: imposante rotspartijen, spectaculaire uitzichten, eindeloze wandelpaden en diepgroene bossen. En wildlife. Veel wildlife. Zo veel zelfs, dat we vaak moeten opletten of we niet worden gephotobombed door Skippy of een van zijn vele vrienden.

Great Ocean Road – great indeed

Na vier dagen schitterend weer verlaten we Halls Gap in de gietende regen en toch wel frisse temperaturen. Hallo, Wuluwaid*, wat is er aan de hand? We zijn speciaal in onze Belgische winter down under afgereisd voor een portie vitamine D (en hopelijk ook een kleurtje – nu ja, who are we, forever bleekscheten, kidding), maar zitten net niet te klappertanden in de auto. Het wispelturige weer blijkt echter compleet normaal te zijn. Een temperatuurverschil van 20 graden in twee dagen tijd (!) komt er wel vaker voor. Regenjas aan dan maar. En voor onze kleine globetrotter fabriceren we een dekentje uit een van papa’s dikke truien. Ha, nu jij, Wuluwaid!

* Australische regengod die zichzelf blijkbaar heel graag aan ons wou voorstellen

Maar goed, het is een geluk bij een ongeluk eigenlijk. Want als het al eens slecht weer mocht zijn, dan is het vandaag wel. We spenderen namelijk het grootste deel van de dag in de auto. Ons doel is Port Campbell, een gezellig kuststadje en meteen onze uitvalsbasis om de Great Ocean Road te verkennen. Deze autoroute is schijnbaar een van de mooiste ter wereld en neemt je mee langs torenhoge kliffen, verlaten stranden en adembenemende vergezichten.

De GOR is zo’n 200 kilometer lang. Je kunt hem dus in principe afrijden in één dag, maar wij trekken er drie dagen voor uit. Want voor dit prachtige stukje Australië willen we echt wel onze tijd nemen. En gezien onze mini mee is, lijkt het ons ook wel slim om niet in één keer door te sjezen. We lassen een strategische tussenstop/overnachting in in Apollo Bay, min of meer halverwege de imposante kustroute. Goede keuze, zo blijkt, want als je de belangrijkste bezienswaardigheden wilt aandoen, zoals The Grotto, The 12 Apostles en de vele watervallen rond Lorne, ben je toch even bezig.

Homestay in Melbourne

Na al dat natuurschoon de afgelopen week zetten we koers naar een van de meest leefbare metropolen ter wereld: Melbourne. Stad van ontelbare wolkenkrabbers, net zo veel groene parken en de Australian Open. En sinds december 2019 ook de thuisbasis van ’s werelds tofste expats Pieter en BFF Lotte, bij wie we de komende dagen mogen logeren.

Ook al wonen ze nog maar een paar maanden down under, de Aussie-manieren zijn al duidelijk aanwezig: we krijgen meteen een fris biertje in onze hand geduwd (niet dat we enigszins tegenpruttelen) en mogen ons verlekkeren op hét Australische diner bij uitstek: barbecue. Casa Pieter & Lotte: nu al vijf sterren waard!

Selfie met Nadal

De volgende dag neemt onze persoonlijke gastvrouw/gids ons mee op sleeptouw door haar nieuwe thuis voor de komende jaren (maar dan kom je terug hé, Lotte?!). Melbourne is indrukwekkend modern, hip en proper, al is het even wennen aan de drukte in het centrum. Het feit dat de Australian Open momenteel bezig is, speelt daar waarschijnlijk ook wel in mee.

Maar hé, tussen al dat volk spotten we toch niemand minder dan Rafael Nadal, die maar al te graag met Siebe op de foto wil. Tja, fans, je vindt ze overal …

Special effects down under

Ja, ik ben me ervan bewust: sommigen zullen hun wenkbrauwen fronsen bij het lezen van deze titel (tsss, dirty minds!). Maar als je de foto’s hieronder bekijkt, zal je wel weten dat ik het over de bijzondere foto-effecten heb die in Melbourne schijnbaar hun weg vinden in mijn camera roll. Zo transformeert Eppo down under spontaan in een halve punkrocker met een hanenkam (hij komt er wel mee weg eigenlijk) en lijkt mijn persoonlijke ‘down under’ precies wat buiten proportie. Voor de duidelijkheid: geen vijf maanden zwanger nee, gewoon de wind die onder mijn kleed was geslopen, de sloeber!

Belgisch onderonsje op de Australian Open

Ik zei het al: we zijn net in Melbourne als de Australian Open volop bezig is. Je moet weten dat tennis zowat de enige sport is waar ik al eens graag naar kijk – naast voetbalmatchen van de nationale IJslandse ploeg uiteraard (ik hoef het niet uit te leggen zeker, dames?). Een dagje tennis van het allerhoogste niveau meepikken is een dus kans die we niet aan ons willen laten voorbijgaan. Zeker niet nu er zo veel Belgen in actie komen!

Zelfs als je niets met tennis hebt, is gewoon al even de sfeer opsnuiven echt de moeite waard. En als je het echt helemaal niet meer ziet zitten: er is een Aperol Spritz-bar. ‘Nuff said.

---

Voor dit eerste deel van onze reis down under volgden we grotendeels de Great Southern Touring Route, die dwars door de staat Victoria loopt. Trek hier een dag of tien voor uit en ga er heen als het bij ons winter is, dan is het er lekker warm. Enfin, meestal toch, hé Wuluwaid?